Leonid AndrejevLeonid Andrejev (1871-1919) was een beroemd Russisch schrijver, een vertegenwoordiger van de Zilveren Eeuw in de Russische literatuur, en een grondlegger van het Russisch Expressionisme. Andreev studeerde rechten aan de Universiteit van Moskou en de niversiteit van Sint-Petersburg. In 1894 leidde een romantisch fiasco tot een zelfmoordpoging, met als gevolg een hartkwaal en een religieuze bekentenis. Om zijn moeder en broers en zussen, die naar Moskou waren verhuisd, te onderhouden, nam Andrejev zijn toevlucht tot tijdelijk werk als leraar en portrettist. Nadat hij zijn eindexamen aan de universiteit met succes had afgelegd, oefende Andrejev de volgende jaren rechten uit. Het jaar 1902 markeerde het begin van zijn journalistieke activiteiten, na de publicatie van zijn eerste korte verhaal "Bargamot en Garask" in 1898, dat literaire lof had geoogst van Maxim Gorky. De expressiviteit en symboliek van Andreevs taal riep een warme reactie op bij kunstenaars en intellectuelen van het pre-revolutionaire Rusland en leverde hem langdurige erkenning op. Andreev steunde actief de eerste Russische revolutie; hij werd gevangen gezet omdat hij onderdak bood aan activisten en geheime bijeenkomsten organiseerde, maar werd al snel vrijgelaten. Na de reactie van 1907 deed Andreev afstand van zijn revolutionaire opvattingen, in de overtuiging dat de opstand van de massa's alleen maar tot lijden kon leiden. De schrijver accepteerde de Oktoberrevolutie van 1917 niet. Zijn laatste werken bevatten pessimistische thema's en kritiek op de communistische machten van die tijd. Read More Read Less