rod o: Wikipedia. Strony: 30. Rozdzia y: Forma muzyczna, Hejna, Sonata, Koncert, Intermedium, Intermezzo, Suita, Perpetuum mobile, Rondo, Marsz, Miniatura, Scherzo, Kaprys, Impromptu, Preludium, Motyw, Ko ysanka, Divertimento, Toccata, Legenda, Pasja, Wariacje, Zdanie muzyczne, Ricercar, Fraza, Trio, Poemat symfoniczny, Chanson, Okres, Fugato, Chaconne, Duet, Fanfara, Postludium, Canzona, Tusz, Singspiel, Koncert fortepianowy, Suita rockowa, Oratorium, Concerto grosso, Zarzuela, Forma sonatowa, Estampie, Kompozycja otwarta, Monodia, Utwor charakterystyczny, Ritornel, Liryka instrumentalna, Forma cykliczna, Sonata da chiesa, Medley, Passacaglia, Monodia akompaniowana, Cykl sonatowy, Canzonetta, Adagio, Sinfonia, Copla, Utwor cykliczny, Virelai, Intro, Quodlibet, Ekspozycja, Potpourri, Tropar, Sonata da camera, Outro, Repryza, cznik, Protoplasty, Largo, Koncert solowy, Pasticcio, Przetworzenie, Intrada, Epilog, Ripieno, Melodyka ornamentalna, Swobodne formy polifoniczne, Kadencja, Przygrywka chora owa. Fragment: Fuga ( ac. ucieczka) - jedna z najbardziej kunsztownych form muzycznych, oparta na cis ej polifonii. Dwa lub wi cej g osow wymaganych. Od momentu powstania w XVII wieku by a swoistym sprawdzianem warsztatu kompozytorskiego tworcy. Wyst puj fugi instrumentalne (na instrument solowy, zespo instrumentalny) i choralne. Mo e stanowi samodzielny utwor muzyczny lub cz wi kszej formy (mszy, sonaty, opery itd.). Ze wzgl du na cis o regu panuj cych podczas jej pisania, cz sto porownywana jest do jednej z najbardziej kunsztownych form literackich - sonetu. Na przestrzeni wiekow - od momentu powstania, a do wspo czesno ci trudno znale kompozytora, ktory chocia raz nie zmierzy by si z fug . Pod poj ciem fugi rozumiano w redniowieczu kontrapunkt, szczegolnie w postaci kanonu. W okresie renesansu pod t nazw rozumiano wszelkie utwory pisane technik imitacyjn . Ostatecznie zasady fugi zosta y skodyfikowane w XVII wieku. Ze wzgl du na budow i cz sto...